وقتی می خواهد از آن واقعیتها که می بیند ، سخن گوید ؛چون دیگران وجودشان در عالم ماده است و در ماده حضور دارند ؛ لذا یا حرف او را نمی شنوند (گوش نمی دهند) یا هم اگر بشنوند ؛ باور نمی کنند که او دارد حقیقت را می گوید . پس انسانی که مرگ اختیاری را اختیار کرده ؛ گرچه در عالم دنیا و طبیعت همچون دیگران زندگی می کند ؛ اما به علت اینکه ارتباط او در درون با عالم بالا و موجودات ملکوتی است ؛ او دیگر به عالم دانی دنیا نظر ندارد و گرچه در جسم با آنها در ارتباط است و با آنها حرف می زند و نظر می دهد و مثل آنها می خورد و می خوابد و عبادت دارد ، اما درونش از آنان (که مشغول عالم ماده اند و زندگی مادی و افکار مادی دارند و فقط سود و زیان مادی جزئی را در نظر دارند) دور است .
چون او از عالم ماده به اختیار خودش مرده و ماوراء ماده و روی حقیقی و فانی دنیا را دیده ، لذا دیگر هیچ ماده ا ی نمی تواند او را خوشحال یا بد حال کند و از دنیا و اسباب بازی ها ی دنیا به عنوان ابزار استفاده می کند تا به مقصد و هدف نهایی خود بار یابد . لذا داشتن ها و نداشتن های این وری برایش علی السویه است و او از خودش (خود دانی ) و از مرحله ی ماده گذشته و .... در خودش ( خود عالی ) و با خودش ( خدایش) غرق در التذاذات وجودش ......
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
چرا میگویند شهید زنده است؟ عشق ورزی شناخت ولی نعمت در محضر آیت اله بهجت قدس سره فضیلت ذکر علی علیه السلام راز مشکلات زندگی 2 تولی دیگر (14) اجازه ظهور راضی بودن به کردار دیگران اولین مصیبت عالم عید ولایت مبارک نشانه کمبود انواع ویتامین ها این الرجبیون گذشته ی ما... برای عرض ادب مردم شام لب های عطشان پاکسازی ضمیر4 پاکسازی ضمیر 3 امامت در صحیفه سجادیه 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
